Jakie znaczenie dla zrównoważonego rozwoju Europy i co za tym idzie tworzenia nowych miejsc pracy ma gospodarowanie dwutlenkiem węgla i energią odnawialną? Czy możliwe jest włączenie zasobów leśnych w ogólny bilans redukcji CO2, zgodnie z normami międzynarodowymi?
Te i inne zagadnienia były tematem XI Międzynarodowej Konferencji oraz Warsztatów Architektury Krajobrazu i Gospodarki Przestrzennej z cyklu „Europa wielkich szans”, która się odbyła w dniach 15-17 października w Tucznie, Toruniu oraz w Brukseli – poinformował Jerzy Drabarczyk z CILP.
W konferencji wzięli udział naukowcy i praktycy z Polski, Niemiec, Rosji, Ukrainy oraz Białorusi, a także parlamentarzyści i europarlamentarzyści, jak również studenci SGGW, SGH i WSKSiM w Toruniu.
– Mówiąc o szansach zrównoważonego rozwoju Europy, myślimy nie tylko o Unii Europejskiej, ale także o Rosji, Białorusi, Ukrainie, Norwegii czy Szwajcarii. Chcemy działać dla całej Europy, dlatego że dwutlenek węgla nie zna granic. Z jednej strony gaz ten szkodzi człowiekowi, powoduje zmiany klimatyczne, z drugiej jest też darem, bez którego nie ma życia – mówił w Tucznie moderator tamtejszego spotkania prof. dr hab. Jan Szyszko, były minister środowiska.
Uczestnicy konferencji zwracali uwagę na fakt, że mimo wejścia w życie tzw. konwencji klimatycznej ONZ i protokołu z Kioto, wzrasta koncentracja CO2 w atmosferze. Jak twierdzą, przyczynia się do tego m.in. coraz większe zużycie (spalanie) węgla, ropy i gazu oraz użytkowanie powierzchni ziemi niezgodne z koncepcją zrównoważonego rozwoju. Do tego nakładają się wylesianie, zamiana gruntów leśnych na rolne oraz degradacja naturalnych zbiorników dwutlenku węgla, jakimi są lasy i torfowiska.
Polskie Lasy Państwowe, podkreślali uczestnicy spotkania, realizując trwale zrównoważoną gospodarkę są przygotowane do gromadzenia w zasobach leśnych dwutlenku węgla.
– Zwiększone pochłanianie CO2 wiąże się ze wzrostem różnorodności biologicznej w lasach, a – patrząc z ekonomicznego punktu widzenia – może być źródłem dodatkowych pieniędzy do wykorzystania na rzecz rozwoju, zwłaszcza terenów niezurbanizowanych, bez zauważalnego uszczerbku w produkcji surowca drzewnego – uważają.
– Zwiększone pochłanianie CO2 wiąże się ze wzrostem różnorodności biologicznej w lasach, a – patrząc z ekonomicznego punktu widzenia – może być źródłem dodatkowych pieniędzy do wykorzystania na rzecz rozwoju, zwłaszcza terenów niezurbanizowanych, bez zauważalnego uszczerbku w produkcji surowca drzewnego – uważają.
Potwierdzeniem tego było przedstawienie koncepcji wprowadzenia przez Lasy Państwowe pilotażowego programu działań ukierunkowanych na zwiększone pochłanianie CO2 przez zbiorowiska leśne jako wzorcowe, modelowe rozwiązanie. Projekt realizowałyby nadleśnictwa zobowiązane do opracowywania programów tzw. działań specjalnych, będących – jak to ujęto – twórczą konkretyzacją planów urządzania lasu. W tym celu z określonej liczby wydzieleń leśnych tworzone byłyby według koncepcji własnej nadleśniczych tzw. gospodarstwa węglowe. Do zaliczenia do tych gospodarstw byłyby typowane zwłaszcza wydzielenia leśne predysponowane do tego celu m.in. ze względu na położenie, jakość drzew, przydatność do realizacji różnych pozaprodukcyjnych funkcji lasu oraz inne okoliczności.
Źródło: Lasy Państwowe
