Uczennica raciborskiego liceum – Emilia Marcinkowska postanowiła w wakacje zrobić coś dobrego dla przyrody i zdecydowała się na wolontariat w Stacji Morskiej w Helu. Ciekawi szczegółów dotyczących pracy w fokarium zamieszczamy krótki opis opowiadający o przeżyciach wolontariuszki.
Od 7 do 20 lipca miałam możliwość pracy w charakterze wolontariusza w Stacji Morskiej Uniwersytetu Gdańskiego w Helu. Placówka ta zajmuje się przeprowadzaniem wielu projektów wspomagających utrzymanie różnorodności biologicznej Zatoki Puckiej i Morza Bałtyckiego. Jednym z nich jest projekt restytucji populacji fok szarych na polskim wybrzeżu Bałtyku.
Jego realizacja polega nie tylko na uświadamianiu ludzi na temat konieczności ochrony tych zwierząt. Helskie fokarium również bezpośrednio przyczynia się do powiększenia ich liczebności. Co roku stałe stado (składające się z sześciu osobników) przebywające na terenie placówki wydaje na świat potomstwo. Młode foki po upływie około trzech miesięcy są wypuszczane do ich naturalnego środowiska, jakim jest morze. Pracownicy pomagają także osobnikom znalezionym na polskich plażach, jeśli stan zdrowia zwierzęcia wymaga opieki weterynarza. Działania Stacji Morskiej może wesprzeć każdy, kto odwiedzi fokarium i uiści symboliczną opłatę za wstęp.
Osoby wyrażające chęć bezpośredniej pomocy helskiej placówce mają taką możliwość właśnie poprzez zostanie wolontariuszem, do którego obowiązków należy głównie pomoc w kierowaniu ruchem turystycznym. Razem z moimi kolegami i koleżankami, którzy również brali udział w wolontariacie, udzielaliśmy ludziom informacji dotyczących ssaków morskich oraz samej instytucji fokarium. Staraliśmy się również usprawnić poruszanie się odwiedzających po terenie placówki oraz dbać o jej czystość i przestrzeganie zasad w niej panujących. Była to praca często stresująca, gdyż wielu turystów nie było chętnych do przyjmowania naszych uwag i próśb i spotykaliśmy się z wrogim nastawieniem do naszych obowiązków.
Jednak wolontariat składał się również z zadań sprawiających wiele radości i satysfakcji. Mowa oczywiście o możliwości wzięcia udziału w karmieniu i treningach medycznych 6 fok stanowiących stałe stado helskiej placówki (w czasie takich treningów trenerzy nie tresowali zwierząt, lecz karmili je i sprawdzali dokładnie ich stan zdrowia). W obowiązkach każdego z nas przewidziany został czas na przygotowanie zwierzętom posiłków (krojenie śledzi), a czasem również na czyszczenie małych basenów, spełniających funkcję izolatek (podczas mojego pobytu znajdowała się w nich chora foka – Kasia).
Po wykonaniu zleconych nam zadań mogliśmy uczestniczyć w karmieniach nie tylko oglądając je z bliska, ale również głaszcząc foki i sprawdzając stan ich płetw. Obserwacje i przebywanie z tymi wspaniałymi zwierzętami wynagradzały wszelkie stresujące spotkania z turystami i sprawiały, że nie potrafiliśmy się już doczekać następnego karmienia.
Przez te dwa tygodnie spędzone na wschodnim krańcu Półwyspu Helskiego dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy o życiu i problemach ssaków morskich Bałtyku. Był to czas pełen zajęć i okazji do zdobywania nowych doświadczeń. Poznałam wielu ciekawych ludzi, zarówno stałych pracowników fokarium, jak i wolontariuszy. Był to także świetny sposób na ćwiczenie cierpliwości i odwagi w kontaktach z innymi. Szczerze zachęcam wszystkich do głębszego zainteresowania się działalnością Stacji Morskiej w Helu i do próby włączenia się w nią osobiście. (www.fokarium.pl)
Emilia Marcinkowska (uczennica klasy II w II Liceum Ogólnokształcącym w Raciborzu)
Na tym zdjęciu widać, jak dostaję buziaka od Foka 🙂 Przybliżaliśmy się ostrożnie do zwierzęcia, a ono przykładało nam nosek do policzka 🙂
Tutaj widoczny jest najmłodszy z samców stada o imieniu Fok. Mogłam obejrzeć jego płetwy, jednak dla bezpieczeństwa trener cały czas był obecny przy zwierzęciu.
Widzimy prawie całe stado – dwóch samców i dwie samice. Każda foka ma przydzielony target (kolorowy znaczek), przy którym grzecznie czeka aż nadejdzie jej kolejka i dostanie śledzie.
