Główne pasmo Gorców to jedna z cenniejszych ostoi puszczańskich: na terenie Ostoi Gorczańskiej stwierdzono występowanie 13 siedlisk przyrodniczych. Obszar Gorców jest ostoją dla dużych drapieżników (rysi, wilków, niedźwiedzi) i kopytnych (jeleń, sarna, dzik). Doliny potoków zasiedla silna populacja wydry, natomiast w miejscach podmokłych liczne są kumaki górskie, traszki grzebieniaste i karpackie. W gorczańskich potokach spotkać można 7 gatunków ryb (m.in. pstrąg potokowy, głowacz pręgopłetwy, lipień, strzebla potokowa),
Obszar położony w rejonie małopolskim, obejmuje prawie całe pasmo górski Gorców, należące do Beskidów Zachodnich. Grzbiety górskie są szerokie i płaskie a doliny głęboko wcięte. Ostoja jest obszarem źródliskowym dopływów Dunajca i Raby. Sieć potoków jest bardzo gęsta. Większość terenu porośnięta jest lasami: w reglu dolnym są to buczyny i bór świerkowo-jodłowy, w reglu górnym – świerczyny górnoreglowe. Zaś obszary nadbrzeżne porastają olszyny. W wyższych partiach gór występują rozległe, ekstensywnie użytkowane polany leśne, stopniowo zarastające lasem.
Szczególne znaczenie mają dobrze zachowane, naturalne zbiorowiska leśne oraz kompleksy łąk. Występuje tu również duża różnorodność roślinna – ok. 940 gatunków, z licznymi stanowiskami chronionych prawnie, rzadkich lokalnie lub zagrożonych gatunków roślin naczyniowych. Poza tym jest to ważne miejsce bytowania zwierząt typowych dla Karpat, zwłaszcza drapieżnych, jak: wilka, niedźwiedzia, rysia (chronione również dyrektywą siedliskową). Pospolite są także sarny, jelenie, dziki.
Na terenie tym występują dość liczne traszki, żaby trawne, ropuchy szare i kumaki górskie oraz salamandra plamista, a gatunek gadów reprezentuje m.in. jaszczurka zwinka, żmija zygzakowata, zaskroniec zwyczajny i gniewosz plamisty. Jest to również cenna ostoja ptasia o randze europejskiej. zarastające lasem z powodu zaprzestania wypasu owiec i bydła.
W obszarze zidentyfikowano 13 rodzajów siedlisk z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej (największy obszar spośród nich zajmują żyzne buczyny i bory górnoreglowe) oraz 8 gatunków z załącznika II. Szczególnie cenne są kompleksy łąk i płaty naturalnych zbiorowisk leśnych. Jest to ważna ostoja fauny typowej dla Karpat, zwłaszcza dużych drapieżników (występuje tu wilk i niedźwiedź). Obszar o bogatej florze roślin naczyniowych (ok. 940 gat.), z licznymi stanowiskami chronionych prawnie, rzadkich lokalnie lub zagrożonych gatunków roślin naczyniowych.
Gorce, położone w dorzeczu Dunajca i Raby charakteryzują się bardzo dobrze rozwiniętą siecią wodną, na którą składają się liczne potoki, źródła, młaki i wysięki wodne. Największymi potokami, mającymi swoje obszary źródliskowe w Gorcach są: Kamienica i Ochotnica oraz Jaszcze i Jamne. Brak natomiast większych zbiorników wodnych – znajdują się tu jedynie kilkuarowe stawki osuwiskowe. W okolicy masywu Kudłania znajduje się grupa skałek, piaskowcowych wychodni skalnych i małych jaskiń (czy też raczej rozpadlin skalnych), a w okolicy Jaworzyny Kamienieckiej znajduje się największa gorczańska jaskinia zwana Zbójecką Jamą.
Najwyższym szczytem Gorców jest Turbacz (1310 m n.p.m.). Stanowi on jednocześnie centralną część całego masywu, od którego gwiaździście rozchodzą się łagodne grzbiety ze wznoszącymi się kulminacjami kopulastych szczytów. Południowo-wschodnią część Gorców zajmuje Pasmo Lubania, oddzielone od głównego masywu doliną Ochotnicy i Przełęczą Knurowską.
Gorce, położone w dorzeczu Dunajca i Raby charakteryzują się bardzo dobrze rozwiniętą siecią wodną.
Obszar w większości pokrywają lasy reglowe, zdominowane przez świerka, buka i jodłę. Na obszarze regla dolnego dominuje zespół żyznej buczyny karpackiej, regiel górny (powyżej 1100 m n.p.m.) porastają bory świerkowe. W dolinach potoków pasmowo ciągną się niewielkie fragmenty nadrzecznej olszyny górskiej. Gorczańskie lasy zostały silnie przekształcone w wyniku gospodarki ludzkiej i od kilkudziesięciu lat trwa przebudowa drzewostanu na zgodny z siedliskiem. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów krajobrazu Gorców są rozległe polany reglowe. Są to półnaturalne ekosystemy o dużej bioróżnorodności ? występuje tu wiele gatunków roślin i zwierząt, których znaczna część związana jest tylko z tymi siedliskami. Najciekawsze zbiorowiska roślinne, które możemy tu spotkać to: łąki mieczykowo-mietlicowe, młaki kozłkowo-turzycowe i łąki ostrożeniowe. Po zaprzestaniu wypasu gorczańskie polany zaczęły zarastać. W celu wstrzymania procesu sukcesji wtórnej, Gorczański Park Narodowy ponownie wprowadził kulturowy wypas owiec oraz wykaszanie i odkrzaczanie polan.
Celem ochrony obszaru Ostoja Gorczańska jest przede wszystkim zachowanie właściwego charakteru siedlisk przyrodniczych. Zachowanie puszczańskiego charakteru obszaru będzie sprzyjać utrzymaniu zespołów dużych ssaków drapieżnych, a siedliska wilgotne, odpowiednio uwodnione, zapewnią warunki bytowania i rozrodu płazów.
Celem ochrony w obszarze Gorce jest utrzymanie populacji ptaków będących podstawą wyznaczenia tej ostoi, zwłaszcza: głuszca, dzięcioła trójpalczastego, sóweczki i puszczyka uralskiego. Właściwe gospodarowanie w siedliskach leśnych zapewni zarazem dobre warunki bytowania wymienionych gatunków, jak i innych, związanych z lasami.
Tobołów, obserwatorium astronomiczne na Suhorze:
Czym skorupka nasiąknie, zajęcia Gorczański Park Narodowy:
Agroturystyka u Misia w miejscowości Niedźwiedź:
