Ścieżka posiada 19 przystanków oznakowanych numerowanymi kołkami.
Ścieżka umożliwia poznanie specyfiki nadmorskiego krajobrazu, charakterystycznej roślinności oraz upamiętnia wydarzenia historyczne związane z Rozewiem. Rozpoczyna się i kończy przy latarni morskiej w Rozewiu.
Obok pierwszego przystanku znajduje się parking samochodowy, można też tu dojść pieszo z Jastrzębiej Góry lub Chłapowa.
Gatunki ptaków, które można spotkać to m.in. bocian biały, łabędź niemy, sieweczka obrożna, ohar, skowronek borowy, świergotek polny, bąk, ostrygojad, rybitwa zwyczajna, gil, śmieszka, biegus zmienny, sikora czubatka
Przystanek 1 Latarnia morska im. Stefana Żeromskiego w Rozewiu
Na Rozewiu od wczesnego średniowiecza rozwinęła się tradycja palenia ognisk ostrzegawczych dla rybaków i kupców płynących do Gdańska. Tutejsza latarnia morska jest jedną z najstarszych latarni na polskim wybrzeżu – została zbudowana w 1821 roku. Ma wysokość 32,7 m, a jej światło widać z odległości 33 mil morskich (46 km).
Latarnia w Rozewiu jest do dziś użytkowana, znajduje się tu także niej Muzeum Latarnictwa. Jedną z części ekspozycji jest tzw. pokój Żeromskiego, w którym pisarz przebywał w latach 1922-30, tworząc m.in. zbiór opowiadań "Wiatr od Morza".
Przystanek 2 – Aleja lipowa – ul. Leona Wzorka
Aleję tworzą ok. 70-letnie okazy lipy drobnolistnej. Nazwa ulicy upamiętnia postać pierwszego latarnika – Leona Wzorka. Obsługiwał on latarnię w latach 1920-1939, przyjaźnił się z generałem Hallerem i Stefanem Żeromskim. Po wojnie stanowisko latarnika obejmowali kolejno brat, synowie oraz wnuk Wzorka.
Przystanek 3 – Drzewa pomnikowe
Rosną tu dwa wiekowe drzewa objęte ochroną pomnikową – dąb szypułkowy i buk zwyczajny. Ich wiek jest oceniany na przeszło 200 lat i są świadectwem składu gatunkowego lasów na tym terenie.
Przystanek 4 – Autostrada słońca
Szosa łącząca Władysławowo z Jastrzębią Górą powstała w latach 1928-1931. Zbudowana została przez warszawską firmę z miejscowych materiałów – piasku i żwiru pochodzącego z okolic Krokowej i Cetniewa, a pokryto ją kostką bazaltową pochodzącą z wołyńskiwgo kamieniołomu. Po uroczystym otwarciu w 1931 roku zyskała nazwę "bulwaru nadmorskiego" lub "autostrada del sol" – autostrada słońca.
Przystanek 5 – Łebski Żleb
Jest to jeden z trzech największych wąwozów erozyjnych w północnej krawędzi Kępy Swarzewskiej. Jego dnem okresowo płynie strumyk, wpływający na procesy erozyjne wąwozu.
Przystanek 6 – Bór sosnowy w Łebskim Żlebie
Górny odcinek Łebskiego Żlebu jest niezbyt głęboko wcięty i porośnięty borem sosnowym. Jest to drzewostan pochodzenia sztucznego, posadzony na żyźniejszym siedlisku w zastępstwie lasu bukowego.
Przystanek 7 – Las bukowy w Łebskim Żlebie
Dolna część żlebu jest głębsza i szersza, pokryta jest lasem bukowym. Południowo-wschodnie zbocze stanowi granicę rezerwatu "Przylądek Rozewski".
Przystanek 8 – Ujście strumyka do morza
Strumyk ma długość kilkuset metrów, do ujścia pokonuje 50 metrów różnicy poziomów. Przy silnych opadach strumyk przyjmuje formę warkoczowego cieku o przeplatających się ramionach.
Przystanek 9 – Opaska betonowa chroniąca klif
Przylądek Rozewski od wieków podlegał intensywnej abrazji. Dawny brzeg morski w tym miejscu sięgał zapewne kilka kilometrów dalej na północ. W 1927 roku zbudowano betonową opaskę o długości ok. 800 m, od tego czasu klif stał się martwy – przestał się cofać.
Jest to również miejsce ważne dla historii Polski – odbyły się tu dwie bitwy morskie floty gdańskiej z okrętami krzyżackimi, przymusowe lądowanie króla Zygmunta III Wazy (1598) oraz lądowanie wojsk szwedzkich w okresie "potopu".
Przystanek 10 – Bukowy las pomorski
Zbocza i obniżenia terenu są porośnięte przez buczynę pomorską. W drzewostanie obok buka domieszkowo występuje jawor. W runie występuje marzanka wonna, fiołek leśny, gwiazdnica wielkokwiatowa, kukułka plamista, wawrzynek wilczełyko, jaskier kaszubski.
Przystanek 11 – Bukowy las na zboczu
Na stromym zboczu można zaobserwować wariant zboczowy buczyny pomorskiej. Charakterystyczne gatunki dla tego zbiorowiska to kostrzewa leśna, paprotka zwyczajna, czerniec gronkowy, trzmielina europejska.
Przystanek 12 – Pomniki wydarzeń historycznych
Znajdują się tu dwa pamiątkowe obeliski. Pierwszy z nich upamiętnia żołnierzy poległych w 1920 r. podczas walk o Rozewie, drugi – polskich lotników z 1939 roku.
Przystanek 13 – Martwy klif
W obrębie klifu rozewskiego utworzono system studzienek i drenów, które odprowadzają wodę z wysięków do betonowej opaski. Chroni to rozewski klif i przeszło 200-letni drzewostan bukowy przed tworzeniem się osuwisk na stromym zboczu.
Przystanek 14 – Żyzny grąd niski
Zbiorowisko to pokrywa przymorską równinę akumulacyjną między opaską betonową a zboczem. Grądy występują na stosunkowo wilgotnych siedliskach i charakteryzują się bogatym, wielogatunkowym składem. Na Rozewiu w drzewostanie grądu dominuje buk, domieszkowo występuje dąb szypułkowy, jawor, wiąz szypułkowy. Drugie piętro drzewostanu tworzy grab, podszyt składa się z krzewów leszczyny i porzeczki czerwonej. W runie występują m.in. gatunki objęte ochroną – listera jajowata i marzanka wonna.
Przystanek 15 – Kamienista plaża u podnóża klifu
[kamienista plaża koło Rozewia] Wąska, kamienista plaża jest utworzona z materiału wypłukanego z klifu wysoczyzny morenowej. Taka plaża jest charakterystyczna dla klifów zbudowanych z glin zwałowych. Najpowszechniej występują tutaj różnej wielkości kawałki granitów, poza tym można tu spotkać dioryty, porfiry, gnejsy, kwarcyty, piaskowce. Można także znaleźć tu kawałki wapieni z różnego rodzaju skamieniałościami. Obok skał występują tu także okruchy minerałów (głównie kwarc w różnej postaci) oraz kamienie półszlachetne – agaty, granaty, ametysty.
Przystanek 16 – Wylot Lisiego Jaru
W tym miejscu według podań przymusowo wylądował król Zygmunt III Waza, kiedy to silne sztormy w listopadzie 1598 roku przerwały mu wyprawę związaną z utrzymaniem tronu w Szwecji. U wylotu wąwozu rosną buki o ciekawym, skarlałym pokroju.
Przystanek 17 – Boczna dolinka Lisiego Jaru
Boczna dolinka połączona z Lisim Jarem charakteryzuje się dużym spadkiem, intensywny spływ wód opadowych i roztopowych powoduje silną erozję wgłębną. Zbocza dolinki sa strome i wysokie, a dno pokryte głazami.
Przystanek 18 – Bukowe zbocza Lisiego Jaru
Zbocza lisiego Jaru porasta kwaśna buczyna pomorska. Zajmuje ona siedliska uboższe, jest zbiorowiskiem charakterystycznym dla krawędziowych obszarów wysoczyzn morenowych. Runo jest mszyste , z rzadka występuje szczawik zajęczy i kosmatka.
Przystanek 19 – Obelisk nad Lisim Jarem
W latach 20. ustawiono tu obelisk upamiętniający lądowanie Króla Zygmunta III Wazy na wysokości Lisiego Jaru. Następnie król przeszedł wąwozem do Chłapowa, a później skierował się do pałacu w Krokowej. |
