Ostoja Popradzka stanowi ważne miejsce bytowania karpackiej fauny, z typowymi dla karpackiej puszczy dużymi drapieżnikami (rysiem, wilkiem, oraz niedźwiedziem) i dużymi kopytnymi (jeleń, sarna, dzik). Notowano tu występowanie aż 5 gatunków bezkręgowców z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej (nadobnica alpejska, czerwończyk nieparek, krasopani hera, biegacz urozmaicony, poczwarówka zwężona).
Potoki zamieszkują typowo górskie gatunki, jak: brzanka, głowacz białopłetwy czy minóg strumieniowy, a także głowacica, która została introdukowana w dorzeczu Dunajca. Doliny beskidzkich rzek i potoków zasiedla wydra i bóbr, a miejsca podmokłe zamieszkują traszki: grzebieniasta i karpacka oraz kumaki górskie. W wyższych partiach Beskidu Sądeckiego spotkać można niezwykle rzadkie w Polsce gatunki węży: gniewosza plamistego i węża Eskulapa. W sąsiedztwie obszaru znajdują się też ważne kolonie rozrodcze i zimowiska nietoperzy, m.in. dawna cerkiew w Wierchomli Wielkiej, Szkoła w Wojkowej, cerkiew w Krynicy i kościół w Leluchowie. Obszar Beskidu Sądeckiego stanowi ich żerowisko.
Obszar Ostoja Popradzka położony w Beskidzie Sądeckim, obejmuje w całości pasma Radziejowej i Jaworzyny Krynickiej, Góry Czerchowskie, a także tereny łąkowe w okolicach Tylicza, Muszynki i Mochnaczki. Od południowego zachodu graniczy z Pieninami i Małymi Pieninami oraz słowackimi Beskidami, natomiast od wschodu z pasmem Beskidu Niskiego. Główne pasma Beskidu Sądeckiego mają kształt szerokich wałów poprzecinanych głębokimi na 400-600 m dolinami i biegną od południowego wschodu na północny zachód. Najwyższym szczytem jest Radziejowa (1262 m n.p.m.), a pozostałe sięgają 1000-1200 m n.p.m.
Beskid Sądecki leży w dorzeczu Dunajca i jego dopływów: Popradu, Kamienicy Nawojowskiej i potoku Grajcarek. Sieć rzeczna jest niezwykle gęsta, a budowa geologiczna powoduje, że znajduje się tu duża ilość wypływów wód podziemnych, źródeł, wysięków i młak. Mimo, że brak tu większych zbiorników wodnych, to osuwiskowy charakter rzeźby terenu sprzyja powstawaniu małych stawków (staw w rezerwacie Baniska, jeziorka na polanie Stawy). W południowej części Beskidu Sądeckiego znajdują się cenne zasoby wód mineralnych (szacuje się, że stanowią one 20% zasobów wód mineralnych Polski).
Podobnie jak w całych Beskidach Zachodnich, w Beskidzie Sądeckim wykształcił się typowy, piętrowy układ roślinności z lasami świerkowymi w reglu górnym (na niewielkich powierzchniach, głównie w paśmie Radziejowej), buczynami i lasami jodłowymi oraz mieszanymi w reglu dolnym. Lasy te są poprzedzielane polanami, zajętymi przez łąki, pastwiska, a nawet pola uprawne, sięgające niekiedy do wysokości 1000 m n.p.m. Piętro pogórza to mozaika pól uprawnych, użytkowanych ekstensywnie łąk i pastwisk oraz lasów mieszanych. Doliny i brzegi rzek oraz potoków porastają lasy liściaste (często zniekształcone): grądy, łęgi z zaroślami olszowymi i wierzbowymi.Na terenie Ostoi Popradzkiej stwierdzono występowanie 16 siedlisk przyrodniczych z załącznika I Dyrektywy Siedliskowej. Siedliska leśne, stanowiące trzon ostoi, to głównie kwaśne i żyzne buczyny, a także jaworzyny, rzadko notowane w Karpatach grądy oraz wzdłuż potoków – łęgi olszowe. Spośród siedlisk nieleśnych, najważniejsze to przede wszystkim zbiorowiska łąkowe i murawy bliźniczkowe oraz rozległe kompleksy młak eutroficznych. W Beskidzie Sądeckim stwierdzono występowanie bardzo rzadkiego mchu z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej ? bezlista okrywowego Buxbaumia viridis. Znajduje się tu także jedyne znane w Polsce stanowisko pierwiosnki omączonej Primula farinosa.
Ostoja Popradzka stanowi ważne miejsce bytowania karpackiej fauny, z typowymi dla karpackiej puszczy dużymi drapieżnikami (rysiem, wilkiem, oraz niedźwiedziem) i dużymi kopytnymi (jeleń, sarna, dzik). Notowano tu występowanie aż 5 gatunków bezkręgowców z załącznika II Dyrektywy Siedliskowej (nadobnica alpejska, czerwończyk nieparek, krasopani hera, biegacz urozmaicony, poczwarówka zwężona). Potoki zamieszkują typowo górskie gatunki, jak: brzanka, głowacz białopłetwy czy minóg strumieniowy, a także głowacica, która została introdukowana w dorzeczu Dunajca. Doliny beskidzkich rzek i potoków zasiedla wydra i bóbr, a miejsca podmokłe zamieszkują traszk: grzebieniasta i karpacka oraz kumaki górskie. W wyższych partiach Beskidu Sądeckiego spotkać można niezwykle rzadkie w Polsce gatunki węży: gniewosza plamistego i węża Eskulapa. W sąsiedztwie obszaru znajdują się też ważne kolonie rozrodcze i zimowiska nietoperzy, m.in. dawna cerkiew w Wierchomli Wielkiej, Szkoła w Wojkowej, cerkiew w Krynicy i kościół w Leluchowie. Obszar Beskidu Sądeckiego stanowi ich żerowisko.Celem ochrony w obszarze jest przede wszystkim zachowanie właściwego stanu wymienionych powyżej siedlisk przyrodniczych, zarówno leśnych, jak i nieleśnych oraz zachowanie właściwego stanu ochrony występujących tu gatunków zwierząt (zwłaszcza nietoperzy, dużych drapieżników, płazów, bezkręgowców) oraz mchu – bezlista okrywowego.
Bogactwo regionu niewątpliwie stanowią wody mineralne, wody lecznicze oraz wody swoiste. Stanowią niezaprzeczalne bogactwo tego rejonu i są źródłem rozwoju licznych uzdrowisk. Do największych i najstarszych należą: Szczawnica, Piwniczna, Żegiestów, Muszyna i Krynica.
Rozlewnia i Pijalnia wody Cechini Muszyna:
Schronisko PTTK Bacówka nad Wierchomlą:
